Występuje ono natomiast u pewnej części dyssocjalnych osobników, chociaż np. mniej waży w życiu kręgu chuligańskiego, niż w interakcjach charakterystycznych dla typowej grupy kradnącej. Niemniej jednak, mówiąc o ludziach wykolejonych społecznie, musimy zdawać sobie sprawę z ubóstwa ich moralnych uczuć i zachowań się. Wiąże się to z niedostatecznym rozwojem moralnej regulacji czynności, co szczególnie sprzyja przyswajaniu wzorów przestępczego i nieobyczajnego sposobu zaspokojenia potrzeb. Dla osób wykolejonych społecznie charakterystyczne są pewne preferencje w zakresie wzorów zachowania się doniosłych ze względu na ich walor instrumentalny. Preferują oni bowiem te środki działania, które zapewniają względnie szybkie osiągnięcie celów życiowych, niechętnie stosują środki wymagające specjalnego wykształcenia i długotrwałych prób i wysiłków. Oczywiście, istnieją w tym zakresie wyraźne różnice, np. między profesjonalnym przestępcą a klasycznym chuliganem. Pierwszy gotów jest nieraz do podjęcia bardzo pracowitych przygotowań, a niektórzy z zawodowych przestępców (np. kieszonkowcy) reprezentują wysoki poziom umiejętności przestępczych, natomiast klasyczny chuligan szuka szybko osiągalnych i nie wymagających trudu gratyfikacji.Niemniej jednak, trudno nie zauważyć, iż przysposobienie się do „zawodu” przestępczego i wykonywanie „pracy” przestępczej różni się zasadniczą skalą systematyczności i intensywnością wysiłku od przysposobienia się do zawodu i wykonywania pracy zawodowej. Dlatego niektórzy kryminologowie, charakteryzując osoby wykolejone przestępczo, jako jedną z istotnych cech tego stanu osobowości podają wstręt do systematycznej pracy.