Również o nabywaniu dyspozycji do tych lub innych zachowań antagonistyczno destruktywnych stanowi podstawę przekonania, że rozwój tego rodzaju dokonuje się pod wpływem zarówno czynników biologiczno-organicznych, jak i czynników pozabiologicznych, tkwiących w otoczeniu człowieka. Wykolejenia społeczne szczególnie łatwo rozwijają się na podłożu charakteropatii, agresywności nerwicowej i debilizmu. Te i podobne stany psychiczne, przy istnieniu pewnych czynników tkwiących w otoczeniu, mogą stanowić ważną przyczynę wykolejenia przestępczego. Do czynników związanych z otoczeniem należy: środowisko,’ które wpaja młodzieży wzory pod kulturowe, lansujące aktywność przestępczą  lub aktywność sprzeczną z ogólnie przyjętymi normami etycznymi i obyczajowymi; środowisko kształtujące nawyki agresywnego zachowania, związanego ze stanami irracjonalnej złości lub irracjonalnego lęku; środowisko, które kształtuje dyspozycje do zachowań impulsywnych, a więc pozbawionych interwencji mechanizmów autokontroli; środowisko, które kształtuje mechanizmy samokontroli, wykluczające bezinteresowną życzliwość i poczucie winy. Funkcje te mogą cechować zarówno rodzinne środowisko młodzieży, jak i środowisko szkolne i rówieśnicze oraz środowisko zakładu pracy. Ponadto na przyswajanie przez młodzież niepożądanych wzorów aktywności oddziałuje w pewnym stopniu książka, prasa, radio, telewizja, film itp. Przyjmujemy, iż czynności człowieka zależą zarówno od wpływów wpajających określone wzory zachowania, jak i od sytuacji, w których tkwi człowiek. W przypadku zachowania się przestępczego są to przede wszystkim sytuacje, które stwarzają szereg utrudnień na drodze zgodnego z prawem zaspokojenia potrzeb oraz sytuacje, które dostarczają ułatwień, okazji do sprzecznego z prawem zaspokajania potrzeb.