Szerzą się stereotypy i przekonania o wyraźnie dogmatycznym charakterze. Świadczy o tym treść wzorów aktywności panujących w niektórych zakładach poprawczych i karnych oraz w niektórych środowiskach wolnościowych. Takie tendencje dostrzegamy np. w kręgach tzw. grypsery, gdzie podporządkowaniu się interesom grupy wbrew interesom społeczeństwa, czyli egoizmowi socjocentrycznemu, towarzyszą rytualne obyczaje i skrupulatnie przestrzegane prawa i obowiązki elity („gitowców”) i tych, którzy mają im służyć („skiepszczonych”). Równocześnie świat dzieli się na „wrogów” oraz „swoich”, którzy mają zawsze rację. Podobne tendencje przejawia wielu przedstawicieli młodzieżowych grup kradnących (Pawełczyńska 1964). Równocześnie, mimo że w grupach tych dostrzega się pewne prosocjalne tendencje, to jednak tendencje te wyrażają niski poziom uspołecznienia. Troska o interes społeczny ogranicza się tu do najbliższego środowiska, tj. do własnej grupy przestępczej, czasem własnej rodziny. Taka struktura dążeniowa jest szczególnie charakterystyczna dla części zawodowych przestępców, np. złodziei kieszonkowych czy włamywaczy.Natomiast z interesem społecznym niemal wcale się nie liczą, a dobro własnej grupy w małym stopniu respektują członkowie kręgów chuligańskich. Są oni bowiem z nią związani luźniej, traktując uczestnictwo w niej raczej jako okazję do wyżycia się, niż do odpowiedzialnego działania.