Ze względu na dogmatyczną akomodację i egoizm socjocentryczny, przeżywany ekspansyjni (np. gitowcy), bądź restrykcyjnie (np. frajerzy). Osoby te możemy także charakteryzować ze względu na sferę wartości wyznaczających rodzaj życiowych zadań. Charakteryzując ten aspekt centralnego systemu integrującego, możemy powiedzieć, że klasyczny złodziej, zarówno dojrzały, jak i ten, który w tym „fachu” się doskonali, a więc według określeń stosowanych w środowisku złodziejskim zarówno złodzieje zawodowi, zwani nałogowcami, jak i złodzieje nieletni oraz złodzieje pełnoletni początkujący, zwani „powstańcami” są to osoby, dla których głównym zadaniem jest uzyskiwanie za wszelką cenę korzyści materialnych. Natomiast członków grup chuligańskich badanych przez Annę Pawełczyńską (1962) czy też członków kręgów chuligańskich badanych przez Cz. Czapówa i S. Manturzewskiego (1960), czy gitowców terroryzujących określoną szkołę, nazwiemy ludźmi antagonistyczno-destruktywnej zabawy. Charakteryzując młodzież wykolejoną od strony skłonności do stosowania takich a nie innych sposobów realizacji zadań życiowych, musimy uwzględnić zarówno preferencje w zakresie wzorów zachowania się doniosłego ze względu na jego walor moralny, jak i preferencje w zakresie wzorów zachowania się doniosłego ze względu na jego walor instrumentalny.