Odizolowanie od grup antagonistyczno-destruktywnych oddziaływuje reedukując. Wówczas bowiem, gdy przez odpowiednio długi okres organizm nie powtarza określonej reakcji, następuje tzw. „zapominanie reakcji”. Zmiana ta jest rezultatem zmiany funkcji sytuacji bodźcowej. Może to wynikać bądź ze zmiany sytuacji zewnętrznej, polegającej na zniknięciu bodźców wywołujących daną reakcję, bądź też ze zmian zachodzących w osobie. Te ostatnie zdarzenia należałoby określić jako zanik wrażliwości na bodźce skłaniające do określonych reakcji. Tak np. długotrwała rozłąka małego dziecka z matką może doprowadzić do zaniku jego wrażliwości emocjonalnej. Niejednokrotnie znaczny wpływ na ustąpienie utrwalonej czynności wywierają zmiany w sytuacji bodźcowej, które polegają nie na całkowitym ustąpieniu bodźców, wywołujących te wyuczone czynności antagonistyczno-destruktywne, ale na tak znacznym zmniejszaniu się intensywności owych bodźców, że przestają one wywoływać czynności, które wywoływały dotychczas. W konsekwencji tego procesu, choć intensywność bodźców stopniowo wzrasta, to nawet wówczas, gdy bodziec oddziaływuje z całą intensywnością, nie wywołuje on już dawnej czynności. Wytworzy- la się bowiem odporność na bodźce skłaniające do antagonistyczno-destruktywnych ustosunkowań.