Wytwarzaniu dążeń konkurencyjnych w stosunku do dążeń antagonistyczno-destruktywnych. Polegają one na odwołaniu się do zainteresowań, wiadomości, umiejętności i uzdolnień osoby resocjalizowanej tak, aby wywołać u niej względnie trwałą motywację, powodującą pozytywne ustosunkowanie się wobec określonych norm prawnych i obyczajowych. Chodzi przy tym o to, aby ta motywacja była na tyle silna, aby mogła się przeciwstawić motywacji zakładającej negatywne ustosunkowanie się wobec tych samych norm. Jak jednak doprowadzić do tego, aby dotychczasowe zadania życiowe, wypełniające dzień osoby wykolejonej społecznie, ustąpiły miejsca zadaniom, które można uznać za czynnik uczenia się resocjalizującego? Otóż w pierwszym etapie oddziaływań na wewnętrzne determinanty wspomnianego uczenia się należy osobie resocjalizowanej zaproponować cele nie- sprzeczne z jego dotychczasowymi postawami i zadaniami życiowymi. Jeżeli bowiem nowe motywacje przeciwstawia się od razu motywacjom wynikającym z utrwalonych już nastawień, wówczas przypuszczalnie te utrwalone już dyspozycje motywacyjne osiągną przewagę. Tak zatem pierwszy etap zmiany wewnętrznych determinantów uczenia się to wprowadzanie i utrwalanie tendencji popędowych konstruktywnych społecznie, ale bezpośrednio rzecz biorąc neutralnych wobec popędów wywołujących motywację skłaniającą do antagonistyczno-destruktywnych ustosunkowań. Tak właśnie postąpiliśmy, proponując chłopcom z kręgu chuligańskiego uprawianie dżudo, a Jackowi (chłopiec z grupy kradnącej, upośledzony z powodu garbu) odwiedziny w malarskiej pracowni, gdyż malarstwem i rzeźbą bardzo się interesował; jak się później okazało, miał niewątpliwe talenty plastyczne.