Mechanizm nazwany przez nas ipsocentrycz- nym widać klarownie na przykładzie zachowania Kasi, która pragnie dać koleżance stalówkę, licząc na to, że zostanie wybrana do karmienia rybek. Wzbudzenie napięcia związanego z osobistą potrzebą dziecka w tym przypadku sprzyjało podjęciu działania na rzecz innego dziecka. Jednakże widać też, że nie stan koleżanki jest tu regulatorem postępowania Kasi; tym, co rzeczywiście pełni funkcję sterującą, są własne potrzeby Kasi, a więc jej Struktura Ja. Udzielenie pomocy ma tu być jedynie instrumentem uzyskania nagrody dla siebie; mówimy wtedy, że drugi człowiek pełni funkcję instrumentalną wobec potrzeb podmiotu. Zjawisko takie jest nader często spotykane w życiu codziennym. Ludzie różnią się tym, jak często demonstrują zachowania pomocne ipsocentryczne. Przykład Kasi jest oczywiście przykładem banalnym i prostym. Spotykamy się jednak często ze znacznie bardziej wyrafinowanymi, zamaskowanymi formami zachowań prospołecznych o genezie ip- socentrycznej.