Stwierdzono wielokrotnie, iż w sytuacjach, gdy wzbudzano napięcie w Strukturze Ja (w różny sposób — mógł to być lęk o siebie, rywalizacja, dążenie do zdobycia nagród, wystawianie siebie na ocenę), spadała funkcja regulacyjna Sieci Operacyjnej w porównaniu z sytuacją neutralną. Dzieci zainteresowane zdobyciem nagród były mniej ciekawe niż dzieci, które rozwiązywały zadania dla samej satysfakcji. Dzieci lękające się o siebie były mniej ciekawe niż dzieci, które się nie bały. Dzieci zaabsorbowane porównywaniem siebie z innymi były mniej ciekawe niż dzieci, których ta sprawa nie pochłaniała. Rezultatów takich jest wiele. W skrócie można ująć je następująco: zaangażowanie Struktury Ja jest antagoni- styczne wobec zaangażowania Sieci Operacyjnej. Tłumaczy to różnice w zainteresowaniu innymi ludźmi w przypadku mechanizmów ip- so- i egzocentrycznego, a także jak sądzimy, endo- i egzocentrycznego. Tam, gdzie zachowanie prospołeczne związane jest ze Strukturą Ja, przebiega ono przy małym zaangażowaniu Sieci Operacyjnej.
Możemy wyobrazić sobie również taką sytuację, gdy pomaga się komuś dlatego, że jest on źródłem interesujących doświadczeń, przyrostu wiedzy, nowych informacji. Podtrzymanie pomocy dla takiego człowieka i jego ciągły rozwój zapewniają więc gratyfikację dla Sieci Operacyjnej.