Oczywiście, nie możemy zweryfikować bezpośrednio trafności proponowanego ujęcia faktów zaobserwowanych przez Stauba, możemy natomiast pokazać, że dokonane rozróżnienie ma wartość praktyczną — na jego podstawie da się sformułować program oddziaływań na
zachowanie i osiągnąć /przewidywane rezultaty. Program taki został przygotowany i zrealizowany przez współautorkę niniejszej pracy — Grażynę Kochańską. Przyjęła ona, że taka forma prospołecznego zachowania się, jak dzielenie się z innymi, może pojawiać się wskutek działania mechanizmu bądź egzocentrycznego, bądź ipsocentrycznego, przypuszczając, że: po pierwsze, mechanizmy te kształtują się pod wpływem różnych oddziaływań: o ile mechanizm ipsocentryczny zostaje wzbudzony przez oddziaływanie na Strukturę Ja (a więc przez takie środki, jak np. stosowanie nagród pochwał), o tyle mechanizm egzocentryczny kształtuje się pod wpływem takich doświadczeń, które przyczyniają się do rozbudowywania reprezentacji poznawczej innych osób (a więc przez wykonywanie czynności na rzecz innych osób i dowiadywanie się o tym, do jakich zmian doprowadziły); po drugie, różne mechanizmy mogą wprawdzie doprowadzać do podobnych fasado- wo efektów w zachowaniu, ale ważne cechy tego zachowania okażą się różne. Tak np. jeżeli wziąć pod uwagę dzielenie się, to sam akt oddania określonej części posiadanych dóbr może być podobny zarówno wtedy, gdy stoi za nim motywacja ipsocentryczna (związana z jak i wtedy, gdy pobudza go motywacja egzocentryczma (związana z zaangażowaniem w cudze dobro). Natomiast inne cechy tego aktu nie muszą być identyczne. Akt dzielenia się wymaga bowiem pewnego stopnia zainteresowania stanem innych ludzi i umiejętności trafnego rozpoznania ich potrzeb i w tym zakresie powinny wystąpić różnice w przypadku obu wyróżnianych mechanizmów.