Można by więc powiedzieć, że wskaźnikiem integracji postaw jest zbiór wartości, które uznaje się w codziennych ustosunkowaniach za najważniejsze, i które — w przypadku kolizji między wartościami wybiera się jako najważniejsze. A choć niewątpliwie uświadamianie sobie własnej integracji postaw tę integrację wzmacnia, to jednak o integracji nie decyduje. Decydują o niej natomiast funkcjonalne zależności, jakie zachodzą pomiędzy tzw. podstawowymi składnikami każdej postawy, do których zaliczymy nastawienia przekonaniowe i nastawienia popędowe. Powiemy zaś, że nastawienia przekonaniowe są funkcjonalnie od siebie zależne tym bardziej, im konsekwentniej stanowią wyraz tego samego systemu przekonań (światopoglądu), a nastawienia popędowe są funkcjonalnie od siebie zależne tym bardziej, im konsekwentniej stanowią wyraz tego samego systemu wartości (hierarchii wartości). Wspomniany system przekonań oraz system wartości mogą być określone jako elementy centralnego systemu integrującego. Analiza tego systemu pozwala nam bowiem stwierdzić, co w swoich ustosunkowaniach określony człowiek uważa za najważniejsze i do czego w związku z tym dąży. i jak widzi świat oraz siebie samego w tym świecie. Można by więc zachowanie człowieka.