Przyjmując, iż nastawienia poznawcze i nastawienia emocjonalne to istotne składniki postawy, należy powiedzieć, że istotna zmiana postaw to przede wszystkim zmiana ich składników. Podkreślić przy tym wypada, że zmiana postaw poprzez zmianę nastawień różni się w sposób podstawowy od zmiany postaw poprzez dokonywanie zmiany ich funkcji zewnętrznych (ustosunkowań) lub wewnętrznych (motywacji). Zmieniając otoczenie i nacisk ze strony bodźców składających się na sytuacje życiowe, wychowawca zmienia postawy dominujące, zmieniając ich funkcje zewnętrzne. Oddziałując za pomocą kar i nagród i wykorzystując niezaspo- kojenie określonych potrzeb, wychowawca zmienia postawy dominujące, zmieniając ich funkcje wewnętrzne. Natomiast stosując przekonywanie oraz pobudzający wpływ rozmaitych społecznych związków zależnościowych, oddziałuje na nastawienia. M. J. Rosenberg (1962), nawiązując do rezultatów badań eksperymentalnych, stwierdza wzajemne relacje przyczynowe między nastawieniami poznawczymi a nastawieniami emocjonalnymi. Twierdzi on, że zmiana pojęć i przekonań wpływa na zmianę nastawień preferujących, a więc emocji dotyczących popędów i pobudzeń, a zmiana doniosłych emocjonalnie popędów i pobudzeń wpływa na zmianę pojęć i przekonań, a więc nastawień percepcyjnych (o zmianie więc ustosunkowań decyduje zarówno zmiana nastawień poznawczych, jak i nastawień emocjonalnych, jak i jednych, i drugich).