Że w trakcie procesu socjalizacji powinno dokonać się uwe- wnętrznienie zasad i reguł postępowania, tzn. zjawisko polegające na tym, że dziecko przyjmuje jako własny system komunikowanych mu nakazów, zakazów i zasad postępowania. Stopniowo powinno ono zacząć przestrzegać ich nie dlatego, że za złamanie normy grozi kara, ale dlatego, żeby być w zgodzie z wewnętrznym, przyswojonym przepisem zachowania. Hasłem jest tu: „Nie mógłbym-o sobie pomyśleć bez wstydu, gdybym nie pomógł”; „Jeśli pomogę, doznam satysfakcji, że wypełniłem swój obowiązek jako harcerz”. I znów przykład Anny i Lisy jest przykładem bardzo elementarnym. Jednakże zachowania pomocne regulowane przez uwewnętrznione normy postępowania są nadzwyczaj często spotykane w życiu. Każdy z nas zna ludzi, o których można powiedzieć — to jest człowiek o silnych normach moralnych, o „moralnym kręgosłupie”. Ludzie tacy ściśle przestrzegają norm i na ogół jest to dla nich ważny element oceny siebie samego. „Taki już jestem”; „tak mnie wychowano”, „nie wyobrażam sobie, że mógłbym przejść obojętnie obok cudzej krzywdy — nigdy bym sobie tego nie darował”. O mechanizmie tym będziemy szerzej mówić w dalszej części.