Może być nie tylko konsekwencją motywacji skłaniającej do realizacji celu, która daje zadowolenie dzięki uczuciu solidarności i wspólnoty z współsprawcami przestępstwa. Negatywne ustosunkowanie się wobec normy uczciwości może być także konsekwencją motywacji skłaniającej, za wszelką cenę, do uzyskania określonych korzyści materialnych.
Trzeba pamiętać, iż negatywność danego zachowania się jest cechą względną; to samo zachowanie się może być negatywne wobec jednego człowieka, a jednocześnie odpowiadać intencjom innego. Jeżeli np. jeden chłopiec nakłania drugiego chłopca, by uderzył kasztanem w głowę trzeciego chłopca, wówczas rzucenie kasztana jest zachowaniem pozytywnym w stosunku do pierwszego, a negatywnym w stosunku do trzeciego też powiedzieć, iż każda reakcja negatywna ze względu na jakiś przedmiot reakcji jest równocześnie reakcją pozytywną ze względu na jakiś inny przedmiot. Tym przedmiotem reakcji pozytywnej, której funkcją jest jakieś negatywne ustosunkowanie, może być zarówno ktoś z zewnątrz, jak i sam sprawca. Przykładem takiej reakcji negatywnej jest sytuacja, gdy grono kolegów namawia wychowanka zakładu poprąw- czego, by uciekł z zakładu lub gdy inne grono namawia kogoś, by wraz z nimi dokonał kradzieży. Podobna sytuacja zachodzi, gdy ktoś nie może oprzeć się pokusie upicia się, dokonania czynu nierządnego, czy dokonania kradzieży, by zaspokoić te lub inne swoje potrzeby, mimo iż nikt go do tego nie namawia i nie nakazuje mu tego żadna solidarność grupowa. W wielu wypadkach mamy do czynienia z łącznym występowaniem obu nacisków, a więc nacisku zewnętrznego i nacisku wewnętrznego, występuje więc łącznie pozytywna reakcja na oba te rodzaje nacisku, zaś skutkiem takiej pozytywnej reakcji są takie lub inne reakcje negatywne wobec określonych zleceń.