Zmiana polegająca na tym, że dominacja reakcji negatywnych wobec określonych norm przekształca się w dominację reakcji pozytywnych wobec owych norm, zależy także od takich okoliczności, które sprawiają, że reakcja antagonistyczno-destruktywna nie wywołuje żadnej nagrody. Stwierdzono bowiem, że wówczas, gdy powtarzanie jakiejś wyuczonej reakcji nie przynosi żadnych nagród, prawdopodobieństwo jej występowania stopniowo słabnie, czyli następuje wygaszanie tej reakcji. Tak np. wychowanek, który stara się poprzez swoje prowokacyjnie niegrzeczne zachowanie się doprowadzić do intensywnej emocjonalnie irytacji wychowawcy, a mimo to nie wywołuje jej, z pewnością po pewnym czasie zaprzestanie swojego prowokującego postępowania. Proces ustępowania przyswojonych w rezultacie uczenia się dyspozycji psychicznych, czyli mniej lub bardziej rozbudowanych struktur nawykowych, może więc być ujmowany jako proces wygaszania. Stwierdzono bowiem w badaniach eksperymentalnych i na podstawie wysoce wiaro- godnych danych, że jeżeli wielokrotnie występuje bodziec warunkowy (wywołujący reakcje wytworzone w rezultacie uprzedniego warunkowania) bez towarzyszącego mu zwykle czynnika wzmacniającego, tj. bodźca bezwarunkowego, to reakcja warunkowa (wytworzona w rezultacie uprzedniego warunkowania) ulega stopniowa osłabieniu, czyli zostaje wygaszona, a w końcu przestaje występować.