Prezentowana koncepcja osobowości zakłada, iż funkcją osobowości jest regulacja stosunków człowieka ze światem. Zauważmy jednak, iż w ciągu swego życia człowiek wchodzi w niezliczoną liczbę relacji z rzeczywistością. Nie sposób jest przewidzieć, w jakich sytuacjach się znajdzie i jakie będą wymagania przez te sytuacje stwarzane. W związku z tym nadzwyczaj trudno byłoby określić, jakie można stawiać zadania lub cele dla rozwoju osobowości. Jak się zdaje, rozwój osobowości powinien postępować tak, aby osobowość jako system mogła pełnić zadowalająco swe funkcje regulacyjne w różnorodnych sytuacjach. Zauważmy więc, iż nakłada to warunek rozwoju na wszystkie prezentowane subsystemy czy instancje regulacyjne i warunek koordynacji ich w większą zrównoważoną całość. Zawsze, gdy któraś z tych instancji rozbudowuje się nadmiernie, czy też osiąga przerost funkcjonalny, rozwój staje się jednostronny i w konsekwencji zmniejsza się zdolność systemu jako całości do regulacji w takich sytuacjach, które stawiają człowiekowi inne wymogi niż te, do których spełnienia jest przygotowany. Doskonalenie więc systemu jako całości zakłada równomierny rozwój jego subsystemów. Żaden z nich nie może zostać ograniczony lub osłabiony bez szkody dla efektywności całej regulacji. Ponadto pewne konsekwencje wynikają z faktu, iż człowiek nie jest tylko systemem regulacji swoich stosunków ze światem, ale wchodzi w skład większej całości — systemu społecznego, który również podlega prawom rozwoju. Pewne warianty rozwoju człowieka mogą w znacznym stopniu utrudniać jego partycypację w systemie społecznym, mogą być dysfunkcjonalne dla systemu społecznego, np. niemożliwe byłoby istnienie rozwiniętego społeczeństwa złożonego z jednostek kierujących się głównie wymogami sfery emocj onalno-po- pędowej lub głównie wymogami Sieci Operacyjnej. Tak więc prezentowana tu koncepcja zakłada, iż osiąganie efektywności regulacyjnej i rozwój osobowości polegają na skoordynowaniu rozwoju poszczególnych instancji regulacyjnych; dzięki temu następować może optymalizacja funkcjonowania całej osobowości. Kryteriów tej efektywności można poszukiwać nie tylko w wymogach stawianych człowiekowi przez otoczenie, ale także w wymogach, które 'pojawiają się jako wynik rozwoju systemu społecznego jako całości.