Zwichnięta socjalizacja jest to proces zaburzenia socjalizacji; dokonuje się to wskutek niekorzystnych sytuacji społecznych lub także czy tylko wskutek czynników dziedzicznych, urazowych czy chorobowych. Bardzo często źródłem takich zaburzeń socjalizacji są sytuacje rodzinne, stające się powodem frustracji i nerwicujących bodźców* oraz przyczyną nie dość efektywnego oddziaływania, które jest niezbędne dla rozwoju uczuć prospołecznych i kontroli nad własnym postępowaniem, opartej na przyswojonych wartościach moralnych.
Z demoralizacją mamy do czynienia wówczas, gdy dotychczasowe efekty konstruktywnej socjalizacji zostają eliminowane pod wpływem nowych warunków środowiskowych. Na przykład młody człowiek, który przybył ze wsi do miasta, znalazłszy się w nowym dlań środowisku i nie uzyskawszy odpowiedniego oparcia społecznego, przeżywa konflikt między dawnymi a nowymi wzorami postępowania, a odrzuciwszy dawne autorytety i nie przyjąwszy nowych egzystuje w warunkach rozluźnionej kontroli społecznej i wskutek tego staje się podatny na wpływy kręgu chuligańskiego. Innym przykładem demoralizacji jest załamanie się dotychczasowego systemu wartości i norm, będące udziałem młodego człowieka, który, podejmując pracę zawodową, zetknął się w swoim zakładzie pracy z przestępczą kliką kierowaną przez jego bezpośrednich przełożonych i starszych kolegów. Natomiast typowym przykładem socjalizacji antagonistyczno-destruktywnej jest proces kształtowania się osobowości dziecka, które wychowuje się w środowisku ludzi wykolejonych społecznie. Jest to np. sytuacja dziecka, które — posiadając przestępczych rodziców — od początku swojej egzystencji styka się z wzorami przestępczego zaspokajania potrzeb i z zachowaniem wyrażającym egoistyczną orientację życiową oraz kontrolowanym co najwyżej partykularnymi interesami rodziny i grupy przestępczej.