Jak wynika z niektórych badań, powiązanie postaw na zasadzie dominacji jednej lub kilku z nich spotyka się wśród młodzieży znacznie częściej niż powiązanie na zasadzie integracji (Mądrzycki 1966). I wolno sądzić, że dotyczy to przede wszystkim młodzieży wykolejonej społecznie. Postawy dominujące w osobowości młodzieży wykolejonej społecznie Bardziej ważką okazuje się dla aktualnego stanu osobowości, najczęściej potkanego wśród młodzieży wykolejonej społecznie, postawa wobec ojca, matki czy rówieśników, niż stan integracji postaw oparty na takim lub innym światopoglądzie i systemie ideologicznym. Tak więc bardziej istotna dla zmiany układu postaw stanowiącego osobowościowy człon wykolejenia okazuje się zmiana postawy wobec domu rodzinnego, szkoły czy zakładu pracy niż przekształcenie systemu wyjaśniania i wartościowania świata. Nie znaczy to, rzecz jasna, że zmiana układu postaw dominujących jest wystarczająca do dalszego rozwoju osobowości wychowanka. Musi być ona punktem wyjścia tworzenia się i przekształcania się światopoglądu i ideologii, gdyż rozwój integracji postaw, będąc rezultatem a zarazem czynnikiem coraz bardziej optymalnego uspołecznienia, warunkuje rozwój kontroli wewnętrznej, czyli rozwój charakteru, zgodny z socjalistycznym ideałem wychowawczym. Chodzi tu więc o rozwój osobowości, który może być przedstawiony jako rozwój homeostazy psychicznej oraz aktywności twórczej coraz bardziej uspołecznionej w zakresie stopnia i skali.