Powoduje czasem skutki odwrotne od zamierzonych przez osobę przekonującą. Stać się to może wówczas, gdy osoby przekonywane będą szukać własnych sposobów zmniejszania się napięcia emocjonalnego. Jeżeli np. ukazujemy skutki nierzetelności podopiecznego w aktywności szkolnej i pracowniczej, polegające na represjach ze strony nauczycieli i przełożonych i zmarnowaniu możliwości dalszej kariery życiowej, może to u niektórych osób wywołać przeświadczenie, iż trzeba tak „kombinować”, aby nie dać się „złapać” przez nauczyciela czy przełożonego. Taki niezamierzony skutek ma miejsce głównie wtedy, kiedy wskazania, jak uniknąć przedstawionych niebezpieczeństw, nie rozładowują napięcia emocjonalnego u osoby przekonywanej. Warto zatem brać pod uwagę zalecenie, żeby możliwie szybko i przekonująco wysuwać, po zastosowaniu bodźców lękowych, konstruktywne propozycje najlepszego z możliwych sposobów uniknięcia sygnalizowanych niebezpieczeństw. Jeżeli bowiem zlekceważymy tę regułę, osoba przekonywana może dojść do wniosków przeciwstawnych naszym zamiarom. Jakkolwiek argumenty rzeczowe są największej wagi, nie należy, w pewnych warunkach i w pewnym zakresie, rezygnować z argumentów nierzeczowych. Chodzi oczywiście o to, by w ten sposób ułatwić przyjęcie argumentów rzeczowych, nie zaś o to, aby argumenty nierzeczowe były jedyne lub główne. Można również posługiwać się przykładami, ale traktując je jedynie jako ułatwienie zrozumienia, jako ilustrację. Chodzi tu o użycie argumentu, który Rzymianie nazywali argumentem ad oculos („przed oczy”). Można więc zamiast werbalnego przedstawienia korzyści płynących z zastosowania jakiegoś narzędzia pracy, pokazać, jak się posługuje tym narzędziem dobry fachowiec. „Nie należy jednak pisze T. Pszczołowski przesadzać i przeceniać pokazywania jako dowodu bezspornego. Przecież właśnie argumentem naocznym operowali przeciwnicy Kopernika twierdząc, że na pewno słońce kręci się dokoła ziemi, ponieważ każdy trzeźwy człowiek sam na własne oczy może to stwierdzić”.