Takie oddziaływania, w których wyraźnie akcentuje się różnicę między dzieckiem a innymi ludźmi, mogą prowadzić do uformowania się reprezentacji własnej osoby jako czegoś wyraźnie odrębnego i odległego od reprezentacji innych ludzi, Im wyraźniejsze wyodrębnienie siebie, tym większe prawdopodobieństwo, że powstanie zwiększony dystans między reprezentacją siebie a reprezentacją innych ludzi. Sprzyjać to będzie spostrzeganiu innych jako zupełnie „różnych ode mnie”. Często oddziaływaniom, które wprowadzają ostre rozgraniczenie między „ja” a innymi ludźmi, towarzyszą także komunikaty o własnościach „ja”, np.: „Ty nie jesteś łobuzem — zawsze miałeś dobre serce i byłeś grzecznym chłopcem; zawsze postępowałeś, jak należy”. Tego rodzaju własności obrazu własnej osoby mogą wywierać pewien wpływ na społeczne postawy człowieka: ludzie, którzy spostrzegają innych jako całkowicie różnych od siebie, są mniej skłonni do liczenia się z cudzym interesem. Przypomnijmy bowiem nasze wcześniejsze rozważania o wpływie tzw. dystansu psychologicznego na stosunek do innych ludzi. Jeśli spostrzega się innych ludzi jako całkowicie różnych od siebie samego, wtedy mniejsze jest prawdopodobieństwo zaangażowania „ja”, gdy wchodzą w grę cudze potrzeby.