Każde nastawienie preferencyjne i każde nastawienie percepcyjne jest zarówno nastawieniem motywującym, jak i nastawieniem ustosunkowującym. Istotną cechą nastawienia preferencyjnego (emocjonalnego) jest względnie trwała skłonność do wybierania celów określonej kategorii, a istotną cechą nastawienia percepcyjnego (poznawczego) względnie trwała skłonność do spostrzegania i pojmowania tych cech zdarzeń i obiektów, które decydują o przebiegu i realizacji preferowanych celów. Jakkolwiek istnieją ścisłe związki między nastawieniami a postawą, to jednak nie można nastawienia z postawą identyfikować. Nie tylko bowiem postawa jest swoistym układem psychicznym (obejmującym nastawienie preferencyjne i nastawienie percepcyjne), układem psychicznym jest także nastawienie zarówno preferencyjne, jak i percepcyjne. Pierwsze z nich wyraża się przez względnie trwałe preferencje, stanowiące funkcję kooperacji układu emocjonalno-popędowego i układu emocjonalno-pobudzeniowego. Drugie nastawienie manifestuje się przez względnie trwałą percepcję, stanowiącą funkcję układu poznawczo-spostrzeżeniowego i poznawczo-przekonaniowego. Poświęćmy więc chwilę uwagi każdemu z tych nastawień.