Ale możliwe jest także, że w toku formowania Struktury Ja do obrazu ,,ja-idealnego” („ja”, jakim pragnę być) zostaną wprowadzone normy społeczne („mam dobre serce”, „postępuję zawsze, jak należy”). W takim przypadku powstanie gotowość do zaangażowania się w sprawy innych ludzi wynikająca z potrzeby zachowania dobrego mniemania o sobie (tzw. mechanizm endocentryczny). Innym rodzajem oddziaływania zaadresowanym do obrazu siebie samego, a mającym na celu aktywizowanie procesów moralnego wartościowania (a więc w pewnym sensie skierowanym również do Sieci Wartości), jest wzbudzanie poczucia winy. W wypadku wykroczenia popełnionego przez dziecko rodzice i wychowawcy nieraz wypowiadają uwagi typu: „Powinieneś się wstydzić, przez ciebie twój brat teraz płacze”, „Popatrz, jak skrzywdziłeś dziecko, pomyśl, jaki niedobry z ciebie chłopiec”, „Zastanów się, ile zła wyrządziłeś, powinno ci być z tego powodu bardzo przykro” itd. Są takie rodziny takie systemy wychowawcze, w których wzbudzanie poczucia winy u wychowanków jest dominującym sposobem wpływania na postępowanie. Bywa tak nie tylko w rodzinach; podobne zabiegi bywają stosowane w niektórych typach wychowania religijnego („Spójrz, jaką jesteś grzeszną istotą, pomyśl, jak strasznie cierpi Chrystus z twojego powodu”).