Niemniej jednak zarówno wówczas, gdy mamy do czynienia z przekonaniami opisującymi, jak i wówczas, gdy chodzi o przekonania oceniające, są one przekonaniami tylko o tyle, o ile ich zaaprobowanie stanowi rezultat przedstawienia i uznania określonych argumentów. Argumenty, które powodują, że sądy opisujące stają się przekonaniami opisującymi, polegają na tym, że odwołujemy się do innych, mających charakter przekonań, sądów opisujących. Natomiast argumenty dotyczące ocen, są to bądź argumenty, które czynią z ocen utylitarnych oceniające przekonanie utylitarne, bądź też są to argumenty, które czynią z ocen właściwych oceniające przekonania właściwe. Oceny utylitarne stają się oceniającymi przekonaniami utylitarnymi wówczas, gdy np. operując argumentami uda nam się wykazać, iż dodatnio musimy ocenić wytrych, jeśli dodatnio oceniamy włamywanie, ponieważ niewątpliwie są związki przyczynowo-skutkowe między funkcjonowaniem wytrychów a otwieraniem określonego typu zamków. Oceny właściwe można operując argumentami przekształcić w oceniające przekonania właściwe, odwołując się do tzw. rozumowania analityczno normatywnego. Rozumowanie to polega np. na tym, iż wykazujemy, że dana ocena właściwa jest logiczną konsekwencją oceny bardziej ogólnej. Wykazujemy np., iż ocena: źle jest spowodować śmiertelny wypadek samochodowy wskutek własnego opilstwa alkoholowego, stanowi logiczną konsekwencję oceny bardziej ogólnej: źle jest zabijać. Rozumowanie analityczno-normatywne może także polegać na rozstrzyganiu kolizji ocen, jeżeli, rzecz jasna, mamy do czynienia z nie- sprzecznym systemem ocen bardziej ogólnych niż oceny kolizyjne. Na podstawie zaleceń ustalających stopień obowiązywania tych ocen bardziej ogólnych ustala się oceny, które obowiązują dla danego stanu rzeczy, a zatem ustala się oceniające przekonanie właściwe jako konkluzję całego systemu ocen.