Nawiązując do ustaleń teoretycznych i wyników badań, które przedstawia M. Rokeach i jego współpracownicy (1960), powiemy, że każda informacja ma dwojaki walor, gdyż po pierwsze informuje o przedmiocie, do którego się odnosi, po drugie informuje o źródle, z którego pochodzi. Gdy przywódca grupy mówi jej członkowi, że w danej sytuacji powinien zachowywać się w określony sposób, to z tej wypowiedzi członek grupy dowiaduje się czegoś zarówno o normach uznawanych przez przywódcę grupy, jak i o jego ustosunkowaniach. Gdy chłopiec dowiaduje się do wychowawcy o szkodliwych skutkach zabawy w stanie nietrzeźwym, a od kolegi o wyczynach alkoholowych jego samego i innych kolegów, nie tylko uzyskuje informacje na temat alkoholizmu, ale poznaje także określone poglądy określonych ludzi. Otóż, jeżeli u odbiorcy informacji dominują tendencje.poznawcze, to reakcja na nowe informacje i ich ocena zależy głównie od ich treści i merytorycznej wartości. Jeżeli natomiast u odbiorcy na plan pierwszy wysuwają się tendencje obronne, to w ocenie nowych informacji decydujące jest to, kto je głosi i jaka jest ich funkcja dla wzmocnienia poczucia własnej wartości czy zredukowania lęku. Zgodnie z proponowaną tu teorią, im silniej człowiek doznaje poczucia zagrożenia, tym bardziej jest skłonny do akceptowania wszystkiego, co pochodzi od określonych pozytywnych autorytetów, a do odrzucenia wszystkiego, co pochodzi od określonych negatywnych autorytetów, równocześnie tym silniejsza jest skłonność do oceniania innych zależnie od tego, czy oni zgadzają się z poglądami, które głoszą uznawane przez danego człowieka autorytety. Te dogmatyczne preferencje stają się zrozumiałe w świetle przyjętego założenia, że identyfikacja z autorytetem uznanym za absolutny i związane z tym oparcie psychiczne umożliwiają redukowanie lęku. Natomiast osoby, które nie czują się zagrożone, posiadają większą zdolność do samodzielnej, realistycznej oceny, niezależnie od życzeń zewnętrznych autorytetów.