Niejednokrotnie mamy do czynienia z tzw. manifestacjami, czyli z wskaźnikami definiującymi, to jest takimi, których dobór, na podstawie przyjętych kryteriów, jest zarazem zdefiniowaniem określonego terminu. Dodajmy, że wśród wskaźników definiujących wyróżnimy nie tylko definiujące pewne całości, obejmujące zbiory zdarzeń spostrzeganych (np. zdarzenia składające się na układ wychowawczy); wyróżnimy wśród tego rodzaju wskaźników także takie, które definiują terminy oznaczające pewne dyspozycje do występowania określonych zdarzeń obserwowalnych. Przyjmujemy więc, że mówiąc o dyspozycji mamy na myśli częste pojawianie się, czy też pojawianie się w dawnych warunkach określonych zachowań (np. czynności) lub też określonych cech zachowania (np. określonych ustosunkowań cechujących czynności). I właśnie tak rozumianą dyspozycją jest każda postawa. Manifestacją postawy może być wypowiadanie pewnych opinii. Wyraża swoją postawę ten, kto np. z przekonaniem mówi, że picie alkoholu pozwala zapomnieć o kłopotach, a także ten, kto twierdzi, że praca jest złem koniecznym, lub informuje nas, że z reguły woli się bawić niż pracować. Mamy wtedy do czynienia ze słownym wyrażeniem pewnych postaw. Manifestacją postawy mogą być także ogólne ruchy ciała lub ich brak. Na przykład gitczłowiek chętnie bije rówieśnika z długimi głosami, narkoman preparuje i konsumuje krople Inoziemcowa, rasista ze Stanów Zjednoczonych bierze udział w linczowaniu Murzynów, chuligani gwałcą, w sprzyjającej sytuacji, kobiety, gitowcy z zakładu poprawczego zmuszają „frajera” do poddania się praktykom homoseksualnym itd. Manifestacją postawy są nie tylko czynności reaktywne (stanowiące reakcje na bodźce ze środowiska zewnętrznego) lub impulsywne (stanowiące nie liczącą się z systemem celów reakcję na bodźce ze środowiska wewnętrznego), ale i czynności pro aktywne (czynności inicjowane przez podmiot postawy i respektujące przyjęty przez ów podmiot system celów życiowych). Manifestacją postawy są nie tylko czynności okazjonalne i krótkotrwałe (przebiegi czynnościowe), ale i czynności, których cele nie dadzą się osiągnąć bez usiłowań trwających niejednokrotnie całe miesiące, a nieraz i lata, czyli tzw. serie przebiegów czynnościowych.
