Nastawienie popędowe to skłonność do emocji i czynności, które pozwalają rozładowywać napięcie na skutek uruchomienia motywacji, i wprowadzonego w życie ustosunkowania. Natomiast nastawienie pobudzeniowe to skłonność do emocjonalnie doniosłego (warunkującego zaspokajanie potrzeb i rozładowanie napięć) spostrzegania i pojmowania zdarzeń i obiektów, co do których podmiot owego spostrzegania i pojmowania jest przekonany, że mają dlań wartość właściwą lub utylitarną. Przykładem manifestacji nastawienia popędowego jest zachowanie się człowieka, który zabłąkawszy się w lesie pragnie coś zjeść, więc jedzenia energicznie szuka, mimo że niczego, co nadawałoby się do zjedzenia, nie znajduje. Przykładem manifestacji nastawienia pobudzeniowego jest zachowanie się tego samego człowieka, który napotkawszy trujące jagody nie będzie ich konsumował, pożywi się natomiast apetycznie wyglądającymi poziomkami. Tak zatem popędy umożliwiły wystąpienie pobudzeń, a pobudzenia zaktualizowały popędy. Nastawienia pobudzeniowe polegają na względnie trwałej skłonności do emocjonalnego reagowania na określone zdarzenia i obiekty. Chodzi tu w pierwszym rzędzie o zdarzenia i obiekty, których walor polega na ich roli w wymianie energii między daną jednostką a otoczeniem. Rzecz w tym, że źródłem nastawień pobudzeniowych są zarówno zdarzenia obiekty, które umożliwiają wzmocnienie zasobów energetycznych człowieka oraz ułatwienie ich efektywnego wykorzystania, jak i zdarzenia obiekty, które ułatwiają lub umożliwiają rozładowanie nadmiaru energii. Ponadto istnieją zdarzenia i obiekty, których walor pobudzeniowy polega na tym, że przyczyniają się one do wzrostu napięcia umożliwiającego odpowiednią mobilizację organizmu. Chodzi tu o taką mobilizację, której dopiero odpowiednie nasilenie umożliwia rozładowanie napięcia.