Czasem jednak zaspokojenie potrzeby nie jest możliwe czy to ze względów obiektywnych, czy to ze względów subiektywnych, a siła napięcia jest znaczna. W rezultacie wzrost poziomu aktywacji staje się źródłem aktywności, która nie ma nic wspólnego z uprzednim niezaspokojeniem potrzeby. I tak np. niektórzy ludzie w stanie silnego lęku dużo jedzą, a bywa i tak, że aby usunąć przeszkodę, skutecznie blokującą zaspokojenie takiej lub innej potrzeby, dokonują między innymi następujących czynności: irracjonalnego niszczenia przedmiotów, bicia pięścią w stół, trzaskanie drzwiami itd. Niejednokrotnie źródłem irracjonalnych agresywnych czynów, w tym także czynów przestępczych i nieobyczajnych, okazywały się stany frustracji. Ten punkt widzenia prezentował już w 1930 r. F. Alexander pisząc, że przestępczość często jest wyrazem konfliktów wewnętrznych i stanowi swoisty sposób rozładowania związanego z nimi napięcia. Thrasher (1936), jak i badacze środowisk tzw. młodzieży chuligańskiej, stwierdzają, że hałaśliwa zabawa stanowi charakterystyczną cechę tych wszystkich zbiorowości społecznych. Towarzyszy jej poszukiwanie podniecających i nie wymagających przygotowań przeżyć, często związanych z zabawowo traktowanymi aktami agresji i wandalizmu. Zdaniem wielu autorów, znaczna część młodzieży skłóconej z prawem żywo odczuwa pragnienie przeżycia przygody, która byłaby połączona z „dreszczem niebezpieczeństwa” .