Postępowanie zmierzające do przekształcenia całego układu motywów dotyczących przedmiotu danej postawy. A oto przykład ilustrujący takie właśnie postępowanie reformujące. Wyobraźmy sobie, iż wychowanek pragnie zdobyć uznanie kolegów, a uprzednio nauczył się zdobywać tego rodzaju uznanie przez oszukiwanie przedstawicieli władz. Chcąc skorygować zachowanie tego wychowanka, należy tak podziałać na jego kolegów, aby zgodnie potępiali oszukiwanie przełożonych, natomiast dodatnio oceniali kolegę, który np. wykazuje wysoką kondycję sportową, dobre wyniki szkolne, wysoki poziom w zajęciach rekreacyjnych oraz rzetelność i prawdomówność. Zastosowane tu oddziaływanie polega na karaniu jednych, a nagradzaniu innych sposobów zachowania, które regulowane jest przez tę samą wartość autoteliczną (uznanie kolegów). Przedstawione wyżej oddziaływanie na motywacje wychowanka można by określić jako reformujące motywacje heteroteliczne. Reformowanie polega tu bowiem na utrzymaniu dotychczasowej motywacji autotelicznej, a zarazem na zmianie motywacji heterotelicznej na bardziej efektywną w zaspakajaniu potrzeb i uzyskiwaniu zadowolenia. Chodzi tu więc o zmianę ustosunkowań uzyskiwaną dzięki wpajaniu celów bardziej instrumentalnych.