Może np. polegać na okazaniu wychowankowi pełnego zaufania, czemu towarzyszy pełna orientacja wychowawcy dotycząca niebezpieczeństw, jakie się z tym zaufaniem wiążą. A wychowanek napotyka tu zdarzenie całkowicie sprzeczne z jego dotychczasowym doświadczeniem (dotychczas nie okazywano mu zaufania). Można więc powiedzieć, że zarówno negatywne, jak i pozytywne potraktowanie wstrząsowe wywołuje dezorganizujący wpływ na dotychczasowe funkcje wewnętrzne układu nastawień, co powoduje niejednokrotnie konieczność „przebudowania” takiego układu. Jest to tym bardziej możliwe, im bardziej uprzednie doświadczenia wskazywały choćby nierealizowane, ale zapamiętane jako atrakcyjne wzory takiej „przebudowy”. Zmiana w sferze poszczególnych motywów nie zawsze jest równoznaczna ze zmianą w sferze postaw. Fakt, że wskutek wygaszającego motyw postępowania reformującego doprowadziliśmy do tego, iż1 wychowanek przestał negatywnie reagować na zlecenia jednego ze swych przełożo- nyeh, wcale nie zawsze oznacza, że zmianie uległa postawa) tego wychowanka wobec swego wychowawcy. Motyw, który można by wyrazić za pomocą formuły: „Będę nieposłuszny i dzięki temu zirytuję go” ustąpił wprawdzie, nie musiało jednak ustąpić negatywne ustosunkowanie się do wychowawcy. Istnieje przecież wiele innych sposobów manifestowania negatywnej postawy wobec wychowawcy i może się pojawić wiele innych motywów świadczących o istnieniu takiej postawy. Wychowanek, który ma negatywną postawę wobec wychowawcy, zamiast reagować negatywnie na jego konkretne zlecenia, może na nie reagować pozytywnie, a jednocześnie wypowiadać o nim ujemne opinie czy też szkodzić mu w inny sposób. Ustąpił więc jeden motyw, ale nie ustąpiły inne, których wspólną cechą jest wywoływanie negatywnych ustosunkowań wobec danej osoby.