Zakłada, że osobowość jest pewnym działającym jako całość systemem, w którym da się wyróżnić pewne podstawowe mechanizmy (instancje regulacji) o specyficznych własnościach i zasadach działania. Można dokonać charakterystyki rozwoju każdego z wyodrębnionych mechanizmów. Oto poziom mechanizmów podstawowych — Mechanizmów Popędowo-Emocjonalnych. Rozwój tych mechanizmów ma dwojaki charakter. Po pierwsze, polega on na stopniowym przechodzeniu od prostej, odruchowej formy reagowania (na przykrość i przyjemność) do uformowania mechanizmów antycypacyjnych, zapewniających taką orientację we właściwościach rzeczy i sytuacji oraz programujących czynności w taki sposób, aby uzyskać zamierzony efekt, tzn. osiągać zadowolenie, ulgę, przyjemność i rozkosz, a unikać bólu, niewygody, daprywacji, strachu. Rozwój ten, przynajmniej w znacznej części, można opisać jako przejście od formy niedojrzałej, czyli takiej, gdy odpowiednie funkcje sterujące nie są możliwe, do formy dojrzałej, gdy człowiek jest w stanie osiągać równowagę w tym zakresie, tzn. zaspokajać swoje popędy i potrzeby emocjonalne.