Wypada podkreślić, że socjalizacja w skali szerszych struktur społecznych jest tym bardziej efektywna, im bardziej jest hierarchizacją nastawień i wynikającą stąd kontrolą motywacji i ustosunkowań, decydującą o włączeniu człowieka do szerszej wspólnoty społecznej. Identyfikacja z taką wspólnotą jest tym produktywniejsza, im wszechstronniejsze są wzory integracji postaw, dominujące w danej zbiorowości społecznej. Mówiąc o wskazanych wyżej procesach integracji psychicznej mamy na myśli kształtowanie się doniosłych motywacyjne, najogólniejszych nastawień poznawczych i emocjonalnych, czyli światopoglądu i ideologii człowieka. Światopogląd to układ sądów zawierających pojęcia najogólniejszej dotyczące całej otaczającej człowieka rzeczywistości. Skoro ktoś np. uznaje za prawdziwą teorię materializmu dialektycznego, przyjmuje tym samym, że wszystkie rzeczy i zdarzenia mają materialny charakter, rzeczywistość cechuje permanentny rozwój itd. Skoro ktoś np. twierdzi, że istnieje katolicki Bóg, twierdzi tym samym, że wszystkie rzeczy i zdarzenia są stworzone przez Boga, wyrażają jego wolę itp. Sądy światopoglądowe regulują w zasadzie wszystkie czynności człowieka, a regulacja ta ma specyficznie pośredni charakter. Mamy tu na myśli fakt, iż sądy światopoglądowe wyznaczają treść pojęć, które bezpośrednio wpływają na proces regulacji czynności; chodzi tu o pojęcia cechujące człowieka, który formułuje swe sądy spostrzeżeniowe czy przypomnieniowe, przeżywa wyobrażenia spostrzegawcze, odtwórcze czy wytwórcze, coś spostrzega, coś sobie wyobraża, coś pojmuje czy dochodzi do jakiejś konkluzji. Tak więc, uznając określony światopogląd, człowiek skłonny jest do przeżywania określonych procesów orientacyjno-intelektualnych wywołujących procesy emocjonalne.