Niewątpliwie nie zawsze przyswajanie wzorów aktywności antagonistyczno-destruktywnej dokonuje się jako rezultat przynależności do dyssocjalnych kręgów pod kulturowych. Wiele osób odznaczających się bardzo zaawansowanym egoizmem egocentrycznym, czasem połączonym z dewiantywnym zachowaniem się seksualnym to ludzie nie należący do żadnego dyssocjalnego kręgu podkulturowego. Cechuje ich przecież niski stopień tendencji afiliacyjnych. Otóż możemy sądzić, iż osoby tego rodzaju, podobnie jak osoby u których zgeneralizowane tendencje agresywne wiążą się z silnymi skłonnościami schizoidalnymi, same będą przyswajać wzory antagonistyczno-destruktywnego zachowania, jeżeli zaistnieją warunki wyjściowe ułatwiające nielegalne zaspokojenia ich potrzeb, a utrudniające uzyskanie gratyfikacji w sposób legalny. W każdym jednak razie zawsze musi zaistnieć jakiś proces oddziaływania społecznego, choćby jego rezultatem było wyłącznie przyswojenie systemu wartości utylitarnych. Dopiero bowiem oddziaływania społeczne kształtują układy psychiczne, Warunkujące aktywność antagonistyczno-destruktywną. Dotyczy to także kształtowania się zachowania antagonistyczno-destruktywnego u tych osób, które odznaczają się bądź biologicznie uwarunkowanymi tendencjami emocjonalnymi, takimi np. jak poczucie obcości wobec innych, niezdolność do współodczuwania z innymi, wrogość manifestująca się aktami agresji, nieodczuwaniem lęku, bądź analogicznymi tendencjami, wywołanymi ubóstwem doświadczeń wczesnego dzieciństwa. To samo można powiedzieć o ludziach upośledzonych umysłowo czy wskutek determinacji biologicznej (oligofrenia), czy w rezultacie zaniedbań we wczesnych okresach rozwojowych. Wszystkie te czynniki sprzyjają wykolejeniu, kształtując podatność na wpływ wytworzonych społecznie wzorów działalności antagonistyczno-destruktywnej, powodującej interwencję wymiaru sprawiedliwości lub choćby opinii publicznej, ale o wystąpieniu tej działalności nie decydują. Decyduje o tym ostatecznie proces uczenia się. A że polega on na uczeniu się wzorów aktywności antagonistyczno-destruktywnej (przede wszystkim na uczeniu się cechujących tę aktywność motywacji i ustosunkowań), może być określony jako proces uczenia się wykolejającego społecznie.
