Wywołujących euforię odurzającą, nierzadko współwystępują w postępowaniu człowieka, który te środki stosuje. Pewien typ konsumpcji odurzającej zdarza się w tym postępowaniu najczęściej wskutek dominacji stanów motywacyjnych regulujących owo postępowanie. Trzeba również zaznaczyć, że opisywane przez A. Kępińskiego stany motywacyjne, związane z manifestacjami toksykomanii, są to nie tylko stany swoiste dla wielu, a może większości osób zaawansowanych w używaniu środków odurzających. Najprawdopodobniej chodzi tu o stany motywacyjne cechujące także znaczną większość osób zagrożonych toksykomanią. Gdyby tak było naprawdę, można przyjąć, że analiza dokonana przez A. Kępińskiego wskazuje na fakty psychiczne niezwykle istotne dla genezy różnych odmian toksykomanii. Wiele przemawia za tym, aby tak właśnie traktować wymienione wyżej fakty. Z dotychczas przeprowadzonych badań wynika bowiem, że np. w przypadku osób wchodzących dopiero w nałóg narkomanii szczególnie często spotyka się ludzi, których stan osobowości, ujmowany od strony wyrażającej go integracji i kontroli własnego postępowania, mniej lub bardziej utrudnia im zarówno funkcjonowanie w grupach celowych (rozumianych zgodnie z definicją przedstawioną przez J. Szczepańskiego 1970, s. 341 – 362), jak i realizowanie celów życiowych zgodnych z osobistymi aspiracjami (Mazurek 1974). A takie sytuacje życiowe stają się źródłem napięcia i lęku oraz, zależnie od różnic indywidualnych, źródłem takich tendencji emocjonalno-motywacyjnych, które zostały uwzględnione w typologii konsumowania toksymatyzującego’ przedstawionej przez A. Kępińskiego.