Wyżej scharakteryzowane uporządkowanie Sieci Poznawczej, warunkujące proces wartościowania, nie jest wyłączną czy jedyną formą jej organizacji. Poprzednio już wyodrębniliśmy drugą zasadę uporządkowania, która charakteryzuje się tym, że odzwierciedla obiektywne uporządkowanie rzeczy, zjawisk, procesów i stanów a także uzewnętrznienie czynności praktycznych, które człowiek w stosunku do nich podejmuje. Organizacja, która w rezultacie tego powstaje, nazwana została przez nas Siecią Operacyjną, jako że stanowi instrument regulacji: realizacja popędów i potrzeb emocjonalnych, ekspansja własnego „ja”, działanie na rzecz wartości pozaosobistych — wszystko to zależy od odpowiednio wykształconej reprezentacji otoczenia społecznego i fizycznego oraz od odpowiednio wypracowanych technik ¡przetwarzania informacji i programowania czynności; innymi słowy — od wiedzy, inteligencji, sprawności. Rozwój Sieci Operacyjnej polega na stopniowym ukształtowaniu odpowiednich instrumentów orientacji i wykonania (ukształtowanie inteligencji, wytworzenie systemów pojęciowych różnego rodzaju, opanowanie heurystyk i algorytmów). Ta forma rozwoju była wielostronnie analizowana i opisywana przez psychologię. Rozwój ten może mieć nieskończoną liczbę wariantów — zależy on od zadań, jakie człowiek wykonuje. Wytworzone w wyniku tego instrumenty regulacji mogą doskonalić się, stając się coraz ¡precyzyjniejsze i coraz bardziej złożone.