Analiza faktów składających się na proces resocjalizacji pozwala stwierdzić, iż wzrostowi odporności na konflikt, wywołanemu omówionym wyżej stopniowaniem trudności, towarzyszy wzrost odporności na bodźce skłaniające do antagonistyczno-destruktywnego reagowania. Pomyślny przebieg resocjalizacji następuje wówczas, gdy po wytworzeniu się motywacji prospołecznej wychowanek nie od razu znajdzie się w sytuacji wywołującej silny konflikt motywów. Na początku występują bodźce reakcji sprzyjającej wykolejeniu nie dość silne, by tę reakcję wywołać i ostatecznie zwycięża tendencja do pozytywnego społecznie reagowania. Dopiero później intensywność bodźca reakcji niekorzystnej społecznie wzrasta, nie przekracza jednak granicy, poza którą może on wywołać tę reakcję. Ostatecznym efektem jest taka odporność, dzięki której pierwotny bodziec, a więc bodziec skłaniający do reakcji uznanej za niekorzystną wychowawczo występuje z całą siłą, nie wywołuje jednak reakcji negatywnej.