Drugi rodzaj kryteriów polega na tym, iż przyjmuje się pewne standardy, których osiągnięcie traktuje się jako przejaw rozwoju, natomiast nieosiągnięcie — jako zahamowanie rozwojowe. Takie standardy zakładają istnienie pewnej „skali”, na której lokuje się poszczególne funkcje czy dokonania. Tak nip. dla rozwoju praksji zakłada się pewną kolejność osiągnięć: jedzenie łyżką (2—3 rok życia), posługiwanie się ołówkiem (3—4 rok życia), posługiwanie się nożyczkami (5—6 rok życia) itd. Podobne standardy zbudowano do opisu rozwoju mowy, rozwoju społecznego, rozwoju inteligencji i innych. Standardy takie mają różne pochodzenie. Część z nich wywodzi się z opisu zjawisk, które występują typowo w danym okresie życia. Przy takim ujęciu standardu rozwój polegałby na osiąganiu tego, co jest przez innych w danym wieku osiągane. Oczywiście, takie kryterium nie (pozwala odróżnić zmian progresywnych od regresywnych, jeżeli w pewnym wieku stają się one typowe; np. zmiany funkcji charakterystyczne dla wieku starczego musiałyby niejako automatycznie być rozpatrywane jako przejaw rozwoju.